In een dertigtal minicolleges neemt Bère Miesen je in zijn boek 'Je suis dementie' mee in de wereld van de patiënt, de familie en de verzorgende. Ook gaat Miesen onderwerpen als euthanasie en de media niet uit de weg. De minicolleges worden afgewisseld met korte gedichten van eigen hand.
Miesen schetst in ieder deel van zijn boek herkenbare situaties voor mensen die in enige vorm met dementie te maken krijgen. Hij biedt daarbij handvatten hoe om te gaan met dementie en het probleemgedrag dat daarbij komt kijken. Ook komen de praktische en wetenschappelijke kennis van Miesen duidelijk naar voren, wat het boek inhoud geeft.
Allereerst wordt de patiënt zelf besproken, waarbij veel aandacht wordt geschonken aan het ontkennen van de ziekte en de behoefte aan veiligheid. In het deel over de familie wordt gesproken over de last die familieleden kunnen ervaren en hoe daar mee om te gaan. De professionaliteit en draagkracht van de verzorgende wordt aangehaald. Daarnaast wordt de rol van de verzorgende in omgang met familie en patiënt besproken. Verder gaat Miesen in op hoe de uitzichtloosheid en ondraaglijkheid van dementie de vraag voor euthanasie kan oproepen. En hoe verloopt het proces van euthanasie dan bij dementerenden? Tot slot wordt de rol van de media besproken. Dementie krijgt in de media voldoende aandacht, maar is dit wel om de juiste redenen?
Je suis dementie leest door de korte lengte van ieder minicollege lekker door. Een breed scala aan onderwerpen wordt aangehaald, wat maakt dat er voor iedereen wat tussen zit. De afwisseling met gedichten maakt het boek naast informatief ook literair. Met name voor naasten en verzorgenden van mensen met dementie is dit een leerzaam boek wat een steun in de rug kan bieden. |
|
